FILM – De Slaapkop
De zoektocht naar een goede camper duurde een jaar of twee. Dat was geen intensieve periode van zoeken, maar meer een op-en-af situatie. We wisten namelijk niet of een camper iets voor ons was en wat we dan nodig zouden hebben.
We spraken met gebruikers en gingen kijken bij dealers. Van een budget hadden we geen idee, dus we lieten vooral eerst de onderbuik spreken. We bekeken splinternieuwe campers, maar ook veel tweedehands. De oudste die we zagen was een omgebouwde Mercedes-bus uit 1976, de duurste een ding van ruim een ton.
Na al die bezoeken en gesprekken concludeerden we dat we niet enthousiast werden van die moderne ‘witte’ dozen. Dat zijn echt prachtige campers in rijke uitvoering (sommige met afwasmachine en heteluchtoven), maar we kregen er geen warm gevoel van. Het moest een oudje worden.
Verder hadden we nog een paar voorkeuren: Diesel, Duits en bijvoorkeur een fabrieksding. Zelfbouw heeft ook zijn charmes, maar aangezien ik niet over een ontwikkeld technisch inzicht (en bijbehorende creativiteit) beschik, gaf ik de voorkeur aan iets dat van A tot Z gedocumenteerd is en waarvan YouTube vol staat met DIY films.
Het werd een goed onderhouden 40 jaar oude Hymer op basis van een Mercedes chassis, motor en automatische versnellingsbak. We kochten hem particulier, bij John, een man met een prachtige levensvisie. De bus is ruim 6 en een halve meter, rijdt maximaal 100 km/uur en is dus geen snelheidsmonster. Maar hij is super degelijk en de aluminium opbouw het polyester dak maken hem onderhoudsarm. De zonnecellen op het dak, een grote watertank en gas-installatie voor koken/koelen/verwarmen maken dat we voor overnachtingen niet beperkt zijn tot campings, maar ook gebruik kunnen maken van de talloze camperplaatsen.
Sofia was 6 toen we hem bij John ophaalden. Voor haar een groot avontuur en ze besteedde de rest van de dag aan het verkennen van haar ‘mobiele speelparadijs’: slaapkamer met groot vast bed achter, badkamer, toilet, keuken, ruime zit/projecthoek en de cabine. Het meest fascineerde vond ze het hefbed in de kop van de camper, waarmee je in een handomdraai een volwaardige tweepersoonsslaapkamer maakt als de wagen stilstaat. ‘s Avonds meldde ze trots de naam van de bus: “De Slaapkop”, want “Je slaapt in de kop, als het ware.”
Nu ruim een jaar en 20.000 kilometer verder heeft “De Slaapkop” een duidelijke plek in ons leven. Hij faciliteert veel meerdaagse leermomenten in de ruime omgeving van ca. 500 km rond Zwolle: we reden de Romeinse Limes af tijdens de week van de Romeinen, bezochten vrienden in Berlijn, maakten het vrijlaten van gezonde zeehonden mee en zagen Sinterklaas dus een keer niet in het prachtige Zwolle aankomen 🙂
Het was geen hele wilde investering en ik heb inmiddels zelf met dank aan steun en toeverlaat Nico (formeel een oom, maar in de praktijk eerder mijn broer) best een hoop geleerd over onderhoud en mechaniek. Terugkijkend op een jaar ‘Slaapkop’ kan ik niet anders dan constateren dat we zoiets wellicht een paar jaar eerder hadden moeten kopen.