BLOG – Onze Lieve Vrouwebasiliek in Zwolle

Ook wel liefkozend ‘De Peperbus’ genoemd, naar de karakteristieke vorm van de toren. Toen ik 20 jaar geleden naar Zwolle verhuisde, bouwde Zwolle bewust niet hoger dan de Peperbus. Dat is losgelaten, waardoor er inmiddels super opwindende en prijswinnende architectuur (NOT) langs de A28 is verschenen. Neemt niet weg dat de Peperbus (gelukkig, maar N=1) nog altijd bepalend is voor de skyline van de binnenstad van Zwolle.

Een klim van 236 treden brengt je naar de eerste omgang. Dan zit je op zo’n 55 meter en kijk je ruim boven de stad uit. Tijdens de beklimming heb je op diverse plekken al mooi uitzicht over de de oude Hanzestad. Het trapje is niet heel breed, maar claustrofobisch wordt het niet. Ook niet als je afdalers voor je langs moet laten gaan.

De Onze Lieve Vrouwebasiliek is binnen van grote schoonheid. Over iedere vierkante meter kun je eindeloos vertellen, als je tenminste een beetje geïnteresseerd bent in geschiedenis en religie. Dat wij niet een traditionele religie aanhangen, betekent niet dat we ons er niet in verdiepen. Twee weken geleden waren we druk met de Russische Orthodoxe Kerk en afgelopen week doken we in het Jodendom.

De kerk is onderdeel van de Thomas a Kempis parochie. Deze parochie is genoemd naar de Monnik die in een Zwols klooster zijn ‘Over de Navolging van Christus’ schreef. Na de Bijbel is dit het meest gelezen boek uit de Christelijke geschiedenis.

In de kerk ook het vaandel van de Rooms-Katholieke Middenstandsvereniging uit Zwolle. De menselijke factor van de middenstand vind ik ondergewaardeerd in de samenleving. Er zijn maar weinig plekken te vinden waar mensen vrijwillig zo vaak andere mensen ontmoeten. Denk alleen maar aan de winkels en de weekmarkt.

Na de stevige klim en de aansluitende inspannende middag tussen al die religieuze objecten wil de Mini even uitrusten in de banken: “Zo, heel comfortabel is dat niet zeg. Maar ja, dat heb je met al die pracht natuurlijk ook niet nodig.”