Wie is Drs. P?

1994. Een vrachtauto zet een Joodse liftster vanuit Polen via Brussel af in Amsterdam. Haar familie is naar Israël gevlucht uit de USSR, maar zij heeft één simpele doelstelling: ze wil de beste Thai Boxer ter wereld worden.

Die topsporters leven en trainen in Amsterdam, dus dat is the place to be. Ze schrijft zich in bij de gemeente, opent een bankrekening, betaalt belasting en duikt in het proces dat moet leiden tot een meerjarige Europese verblijfsvergunning.

Overdag werkt ze als schoonmaker en kinderoppas bij grote gezinnen in klassieke Amsterdamse buurten en ‘s avonds traint ze met en tussen wereldtoppers als Ernesto Hoost, Peter The Dutch Lumberjack Aerts en Million Dollar Baby Lucia Rijker. Tussendoor leert ze Nederlands door tijdens het schoonmaken te luisteren naar Radio 1 en het werk van Drs. P.

De wereldtop in Thai Boxing haalt ze niet en langzaam verschuift haar aandacht naar een maatschappelijke carrière. Als telg uit een Russisch geslacht van muzikanten en wiskundigen, gaat haar interesse uit naar een baan in de ICT. Ze volgt een opleiding als applicatieprogrammeur in Noord-Holland en loopt stage bij een automatiseringsbedrijf in midden Nederland.

We schrijven inmiddels eind 1997 en Internet ontwikkelt zich tot een volwaardige branche waarvoor talent dun gezaaid is. De strijd om een meerjarig verblijf loopt na diverse wetswijzigingen via Arbeidsvoorziening, de voorloper van het UWV. Het zijn de eerste echte hoogtijdagen in de ICT. Iedereen die ooit van afstand naar een computer gekeken heeft kan in een auto-showroom ergens in Nederland een arbeidscontract tekenen.

Met haar ervaring en afkomst staan ICT bedrijven voor haar in de rij, maar ze moet via een beroepsprocedure bij Arbeidsvoorziening haar zaak bepleiten. Dat brengt haar voor een commissie gepensioneerde UWV managers. De gemiddelde leeftijd van de leden van die commissie is 70+ (geen grap), een computer hebben ze nog nooit gezien en Inter-net is vast iets voor de visserij. Ze hebben ook geen beeld bij het vak van applicatieprogrammeur, website-ontwikkelaar, of e-commerce-bouwer. Van Apple, Netscape of Microsoft hebben ze nog nooit gehoord. Na een zitting die al met al toch nog 10 minuten duurt, wijst de commissie het beroep af.

Met een aantal mensen, waaronder haar Nederlandse vriend begint ze een eigen softwarebedrijf, gespecialiseerd in internet-toepassingen. Ze verhuist ervoor naar Zwolle en tot de eerste grotere opdrachtgevers behoort Arbeidsvoorziening. Die vindt haar nog steeds niet goed genoeg voor een werkvergunning, maar vertrouwt haar wel de ontwikkeling toe van software die de registratie van buitenlandse seizoenarbeiders onder controle moet brengen. Zij kent immers de termen, het proces en de spelers.

Spoedig daarna begint het langdurige proces om in Zwolle te mogen trouwen. De vreemdelingenwetgeving is inmiddels een speelbal van de politiek en diverse wetswijzigingen met uitzondering op uitzondering zorgen voor weinig consistente regelgeving. Het lijstje met benodigde documenten wordt door een medewerker van de gemeente Zwolle uitgeschreven. Deze niet in Nederland geboren medewerker wijst haar in buitengewoon gebrekkig Nederlands op de strenge regelgeving en de consequenties daarvan en het handgeschreven lijstje dat hij meegeeft bewijst dat hij ook schriftelijk het Nederlands niet beheerst …

De speurtocht naar de juiste documenten brengt haar in contact met de Nederlandse ambassade in Tel Aviv. Daar ontmoet ze de Ambassadeur en Consul, de crème de la crème van het Nederlandse ambtelijke apparaat die haar op alle vlakken wil helpen. Deze hooggeplaatste overheidsdienaren vertegenwoordigen onze natie in de verre onder andere op cultureel vlak. De Consul complimenteert de Israëlische met haar redelijk accentloze – en foutloze beheersing van de Nederlandse taal en vraagt hoe ze dat geleerd heeft. Het antwoord leidt tot een interessante reactie: “Wie is Drs. P“??

2005 is het jaar van de uitgekomen dromen. Na 11 jaar strijd is daar ineens de felbegeerde meerjarige verblijfsvergunning en op de valreep van het nieuwe jaar wordt het huwelijk in de prachtige Zwolse Statenzaal voltrokken onder toeziend oog van alle nog levende familie en talloze vrienden.

Ruim drie jaar later verkrijgt ze bij koninklijk besluit de Nederlandse nationaliteit. Op 16 april 2009 overhandigt Burgemeester Henk-Jan Meijer tijdens een formele naturalisatie ceremonie de bijbehorende documenten en vanaf dat moment ben ik niet langer met een Israëlische getrouwd. Die donderdagmiddag wordt een proces afgerond dat uiteindelijk ruim 15 jaar duurde.

Inmiddels is ze actrice en ruim 15 jaar getrouwd met die gast waarmee ze in 1999 in Zwolle ging samen wonen (uw scribent) en moeder van een prachtige dochter. Nederlands leerde ze dus met de liedjes en verhalen van Drs. P.

Update: inmiddels is zo ook voor de omgeving niet meer de ‘partner van’.