Een leerzaam gesprek over de essentie van de Grijze Jager
“Jij hebt geen eikenblad dus je bent geen grijze jager. Ja, je hebt wel een speldje en een hele mooie mantel, maar dat telt niet. Echte Grijze Jagers hebben een Eikenblad, zoals ik heb.” Haar vinger zocht rond haar nek naar de ketting waaraan het eikenblad hing.
Het was een vriendin van Sofia die de uitspraak deed. Ogenschijnlijk uit het niets, want eerst ging het over vuur en plots over een eikenblad.
Het moment was ook raar, want we waren na de verjaardag van dat meisje op weg naar de auto en samen met een jonger zusje liep ze mee. De verjaardag was in het thema van de Grijze Jager. Het vriendinnetje ontdekte het boek via de razend enthousiaste verhalen van Sofia dus ik vond de uitspraak gek, zeker omdat hij zo uit het niets kwam. Het ene moment heb je het over een vuurtje en het andere moment zeg je zoiets.
“Ja,” zei het zusje, “zij hebben echte eikenbladeren. Zij zijn echte grijze jagers en Sofia niet.”
Ik keek schuin naar mijn dochter die verbaal en lichamelijk niet reageerde op hetgeen gezegd werd, maar haar pijl en boog behoedzaam in de kofferbak van de auto legde. “Doeg,” zei ze, “Tot de volgende keer.”
We reden weg en ik dubde of ik het erover moest hebben. “De Grijze Jager” en het daaraan gerelateerde “Broederband” zijn Sofia’s favorieten boekenreeksen en ze las op één na alle 22 delen en verder nog wat losse verhalen die we her en der vandaan hebben.
Ik zag haar piekeren en besloot indirect haar gevoelens over die opmerking te peilen: “Leuke verjaardag gehad?”
Sofia: “Ja, heel erg leuk! Echt heel erg leuk.”
“Vind jij jezelf een Grijze Jager?”
Sofia: “Nee, zeker niet.”
“Waarom niet?”
Sofia: “Nou … weet je, ik kan Tjop (paard) niet altijd begrijpen. En ik weet niet of hij mij begrijpt als ik tegen hem praat. Grijze Jagers kunnen dat wel, dus ben ik dat nog niet.”
Het antwoord verraste me.
Sofia ging verder: “Met pijl en boog ben ik ook nog niet goed genoeg en ook met een mantel ben ik nog niet helemaal onzichtbaar, maar ik denk dat ik het qua koken en muziek wel kan.”
Dat vertelde me nog niet heel veel over hoe ze die opmerking had opgevat. Ik besloot er direct naar te vragen: “Wat vind je van die opmerking van je vriendin dat je geen Grijze Jager bent?”
Sofia: “Daarin heeft ze gelijk. Dat leg ik je net uit.”
Ja, inderdaad. Dat had ze uitgebreid uitgelegd: “Vind jij haar een Grijze Jager?”
Sofia: “Zij vindt zich een Grijze Jager. Als ze dat fijn vindt dan is het goed.”
“Jij niet?”
Sofia, na een stilte van enige minuten: “Weet je … in de boeken gaat het erover dat je voor elkaar zorgt en op elkaar let. En dat deed ze vandaag niet. Tijdens het spelen zat ik in een boom en ging zij naar toilet, maar ze zou direct terug komen. Maar dat deed ze niet. Aangezien ze heel lang weg bleef, heb Ik alle spullen gepakt, inclusief haar rode leren schoenen, en ben naar de tuin gelopen. Onderweg kwam ik haar tegen en legde ze gelijk uit dat ze onderweg naar de toilet eten zag, dus eerst worst heeft gegeten en een broodje heeft gebakken. Dat zou een Grijze Jager nooit doen, want die zorgen voor elkaar.”
De diepte van het antwoord overviel me en ik wist even niet hoe te reageren.
Sofia: “Maar ze heeft pas een paar boeken gelezen, dus het is wel logisch dat ze de essentie nog niet helemaal begrijpt. Anders leert ze dat wel bij Broederband.”
Het was half 10 ‘s avonds en we reden Zwolle binnen. Ik zocht naar een goed antwoord en wilde een onschuldig grapje maken, maar kon zo niet 1-2-3 een geschikte passage uit één van de boeken halen. Ik kan zoveel leren van haar beschouwingen over dat gesprek met dat vriendinnetje die paar minuten bij de auto en er zit zoveel in over hoe ze een boek ervaart.
Zoals vaker was Sofia al bezig met de volgende stap: “Drinken we zo thuis nog eerst thee? En wil je dan voor het slapen nog even voorlezen? Ik ben een beetje te moe om zelf te lezen.”
Thee en voorlezen, wie wil dat nou niet?
Meer grijze jager hier: