Kwaliteit duurt het langst

30 jaar geleden kocht ik deze zwarte klassieke van Liers. Ik viel op de gladde wat aflopende neus. En ik draag deze schoenen nog wekelijks.

In de jaren ’90 droeg ik deze schoenen dagelijks. Ook in het weekend waren ze veelal een vast onderdeel van de høken, brekken en angoan routine, waarbij ik de Achterhoek menig houten vloer van dichtbij heb mogen aanschouwen. Aangezien toen in de .. ahum .. ‘dansgelegenheden’ (Radstake, Arena, Dieka, Ivarca en Neue Liebe) nog met echte glazen gewerkt werd, was dat soms een heus schervenbal. De gevolgen daarvan zijn goed op de schoenen te zien.

Verder maakten ze mijn afstuderen mee, mijn eerste eigen bedrijf, een Duitsche gevangenis en droegen ze mijn gewicht toen ik mijn vrouw hielp verhuizen in het kader van ‘hokken’.

Mijn opa was schoenmaker, dus onderhoud werd me letterlijk met de paplepel ingegoten. Hij leerde me hoe ik mijn voetbalschoenen moest schoonmaken en in moest vetten, zodat ze zacht bleven en jaren mee gingen. Ik hou van het poetsen van schoenen. Het heeft iets rustgevend en de beloning is nagenoeg direct, want je ziet het doffe, wat vuile leer opknappen en gaan glimmen en – om mijn opa te citeren – als je goed luistert, dan hoor je de schoen knorren.

Deze Van Liers kocht ik ooit in de uitverkoop bij de betere schoenenwinkel in Utrecht. Ik betaalde er 149 gulden voor, een serieuze aanslag op mijn maandbudget. Door de jaren heen hebben ik ze tientallen malen gepoetst en zijn ze diverse malen bij de betere schoenmaker geweest voor nieuwe zolen, hakken en veters.

De laatste keer kostte me dat 42 euro. Een niet gering bedrag, maar ach, daar doe ik dan ook weer 10 jaar mee 😉

Hier vind je de hele serie: ‘de schoen en het verhaal‘.