De hersenen regeren
Jort Kelder legde vandaag bij Omrop Fryslan uit dat hij zich zorgen maakt over de economische schade die het virus voor lange termijn aanbrengt en vindt dat het land weer los moet. Hij vindt dat we juist geen rekening moeten houden met zieken en ouderen, want dat zijn mensen die de komende twee jaar toch gaan overlijden.
Zonde van de energie en de economie, aldus Jort.
Jort Kelder is de belichaming van generaties hoog opgeleide mensen die waar de hersenkwab regeert die het hart negeert. Van die stropdassen en mantelpakjes die de ziel uit iedere organisatie of samenleving halen door alles terug te brengen naar meetbarheid en voor wie KPI’s heilig zijn.
Dat zijn types die onnodig lijden overbodig vinden en mensen liever laten sterven dan ze te helpen. onze Oosterburen zien dat anders en daarom heeft Duitsland met 5 x zoveel inwoners ruim 20 x zoveel IC capaciteit (en vangen ze Nederlandse patiënten op).
De uitspraak van Jort Kelder deed me denken aan gesprekken die ik had in de periode waarin ik stopte met mijn werk als bestuurder bij een beursgenoteerde organisatie. Ik kreeg toen de meest wilde vragen over de reden en zelden leidde dat tot een empathisch gesprek, want volgens nagenoeg iedereen gooide ik mijn hele toekomst weg: carrière, geld, contacten en nog meer geld.
Dat klopt allemaal, maar ik vond het meer dan opwegen tegen wat ik ervoor terug zou krijgen. Die tijd met mijn gezin heb ik immers maar één keer, want kinderen worden snel groot.
Maar die vragen zijn nooit opgehouden, want de Jort Kelders bleven maar komen.
Had ik ‘kinderopvang’ en ‘school’ wel overwogen? Alsof het een straf is om tijd met je dochter door te brengen. Mag ik dat niet gewoon leuk vinden? Ik blijf het bijzonder vinden, dat ik een ‘natuurlijke keuze’ moet verdedigen, terwijl het wegbrengen van je kinderen naar een instituut dat kwalitatief al 20+ jaar achteruit holt (volgens de inspectie) de normaalste zaak van de wereld gevonden wordt.
Zonder school zouden mijn kinderen in een sociaal isolement komen, want dat is de enige organisatie waar je kinderen vriendjes vandaan kunnen halen. Een vooroordeel van ouders die zelf wel 6 maanden tijd kunnen stoppen in het uitzoeken van zonnencellen en daarin dan 20 alternatieven naast elkaar kunnen leggen, maar niet kunnen bedenken dat er buiten de school ook zat plekken zijn om aan je sociale vaardigheden en behoeften te werken.
En dit is de mooiste: op school worden kinderen weerbaar, want daar wordt nog weleens ruzie gemaak en van pesten en treiteren worden kinderen hard. En dat is kennelijk belangrijk in een samenleving vol met types als Jort Kelder.
Ik vind het belangrijk dat mijn dochter zelf het leven ontdekt. Een integrale ervaring dus boven schoolboeken en werkbladen, zodat ze begrijpt dat er meer is dan ratio en KPI’s. Ze mag zelf haar vrienden kiezen en daar zal ik altijd respect voor hebben.
Ja dat lees je goed, want ook als ze thuiskomt met een type als Jort Kelder zal ik daar alle begrip voor hebben. Al zal ik haar wel vragen of ze me voor kan rekenen of zijn bijdrage aan de economische groei van dit land wel positief is.