Voor jullie verandert er niets

Terwijl we met elkaar de consequentie van de toespraak van Minister-President Rutte doornamen, rolden de eerste appjes van vrienden met schoolgaande kinderen binnen: “Vanaf woensdag de scholen dicht, maar daar hebben jullie dan weinig last van, dus voor jullie verandert er niet zoveel.” Het tegendeel is waar en daar gaat deze post over.

Groepsactiviteiten

Als je zegt thuisonderwijs te geven, dan hebben de meeste mensen het direct over de eenzaamheid aan de keukentafel, maar dat is gewoon niet de realiteit, want in ons geval is thuisonderwijs veelal buitenshuis, groepsgewijs op locatie. Neem de foto hierboven: kinderen van vier gezinnen maakten vorige week met elkaar kerststukjes en versieringen.

Ze verzamelden eerst spullen in de natuur: takken, dennenappels, bladeren, etc. Ze leerden zo het nodig over biologie: welke struiken hebben bijvoorbeeld kenmerkende rode bessen? Hoe heten ze? Waarom groeien die bessen nu? Worden ze gegeten? Zo ja, door wie?

Daarna werd er over ideeën gesproken en werden beschikbare schalen en kaarsen verdeeld. Dat is een kwestie van rekenen met breuken en optellen en aftrekken en in sociale omgeving de boel onderling verdelen.

Sommige kinderen besloten om projectmatig samen een groot kerststuk te maken. Dat is dus een kwestie van veel overleggen over de voortgang van het project en acties op elkaar afstemmen.

Dergelijke activiteiten hebben we wekelijks, maar zijn tot 19 januari dus niet meer mogelijk.

Sportclubs moeten dicht

Kinderen die thuisonderwijs krijgen, hebben meer tijd voor sport- en muziekclubs dan schoolgaande kinderen. Maar ook die sport- en muziekclubs liggen tot 19 januari stil. Tegenvaller voor al die kinderen, maar ook dat wij de kerstoptredens gaan missen. Onze dochter ziet verder de open dagen aan het begin van het jaar geannuleerd en dat vindt ze lastig. Daar kijkt ze altijd met veel plezier naar uit, omdat ze dan andere mensen kennis kan laten maken met de sport die zij zelf zo leuk vindt.

Culturele activiteiten vervallen 

Theaters gaan dicht en voorstellingen mogen voorlopig niet meer plaatsvinden en dat betekent dat we activiteiten als hierboven, waar de grandiose Merel Masin optreedt in een galerie met fossielen, niet meer kunnen inzetten in onze thuisonderwijspraktijk. Daarin kiezen we juist de combinatie van zaken die onze dochter machtig interessant vindt: muziek, archeologie en fossielen in dit geval. Nergens wordt het eigenlijk duidelijker dat alles één is dan op zo’n plek, met zo’n stem. Op zo’n plek leert onze dochter hoe zo’n voorstelling in elkaar steekt en wat het doet met mensen en met haarzelf.

Even geen nieuws in de praktijk, want thuisblijven 

De radio is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor onderwijs, want die is als het ware de thermometer in de samenleving. Je kunt onderwerpen op diverse stations beluisteren en zo horen hoe ze hetzelfde onderwerp op een andere manier belichten. Soms zitten daar interessante tegenstellingen in. En als de situatie er zich voor leent, dan kun je het nieuws wellicht zelf opzoeken.

Bovenstaande foto nam onze dochter tijdens een demonstratie tegen het geweld en de verkiezingsfraude in Wit-Rusland voor de Wit-Russische ambassade in Den Haag.

De situatie in Wit-Rusland is erg belangrijk voor ons, want daar woont veel familie en die is daar ook actief betrokken bij protesten, zoals het overgrote deel van de inwoners. Toen de demonstratie in Den Haag werd aangekondigd, was dat een logische activiteit om bij aan te sluiten. Aangezien onze dochter bi-cultureel wordt opgevoed en dus ook Russisch voelt, denkt, spreekt, leest en schrijft, kon ze in dit geval haar voorwerk doen door berichtgeving op Radio 1, BNR en in de Volkskrant te vergelijken met diverse Wit-Russische bronnen.

We gebruikten die berichtgeving om het verschil uit te leggen tussen een dictatuur en een democratie en legden het concept ‘verkiezingsfraude’ uit. Toen wisten we nog niet hoeveel we eraan zouden hebben tijdens het volgen van de Amerikaanse verkiezingen. Onze dochter besprak de situatie natuurlijk ook via FaceTime met familie in Wit-Rusland.

Voorlopig geen musea 

Zoals we vaker op deze website uitgelegd hebben, bezoeken we veel musea om hart en hersenen vanuit dezelfde bron te voeden. In bovenstaande tentoonstelling combineren we een complexe taalkundige puzzel waar je hoofd en hart moet combineren om tot een oplossing te komen. We wisten op dat moment niet, dat dit het laatste museumbezoek voor 2020 zou worden.

In 2020 stond nog een bezoek aan het museum in Groningen op de agenda, waar we zouden duiken in het verschil tussen de jaren ’50 en ’60. In Park Oriëntalis zouden we het multiculturele festival van het licht bezoeken, terwijl we met vrienden zouden gaan schaatsen in het Openluchtmuseum. Verder zouden we kijken hoe het Veenpark erbij ligt in de winter en begin 2021 een bezoek brengen aan diverse kunstmusea, waaronder het Van Gogh Museum en de Fundatie.

Een deel daarvan doen we met familie, zoals bovenstaand met haar Nederlandstalige oma en een deel met vrienden of 1 op 1. Het is net wat voor het onderwerp het handigste is.

En zo verandert er voor ons dus ook heel veel 

We maken normaal gesproken veel gebruik van evenementen waar je de geschiedenis kunt beleven, de zogenaamde ‘levende geschiedenisevenementen’ of ‘-parken’ zoals Archeon (de Veenparken, Openluchtmusea, etc) of herdenkingen. En vaak helpen we bij een afgraving of opgraving. En we koken vaak samen met vrienden en bekenden om zo onderlinge cultuur uit te wisselen. Traditioneel bezoeken we verder bijvoorbeeld de herdenkingen rond 4 mei en 15 augustus, plaatsen we kaarsjes op een militair kerkhof op kerstavond en vieren we met vrienden Yule.

Maar in heel 2020 was het een lastig verhaal. De meeste evenementen met leermogelijkheden, waar we in ons onderwijsplan behoefte aan hadden, gingen niet door. Of gingen in afgeslankte vorm door.

Ook de komende tijd vervalt er dus weer heel veel

Tijdens de diverse corona-maatregelen hebben we natuurlijk ook veel gebruik gemaakt van afstandsmogelijkheden en hebben we zoveel mogelijk activiteiten zelf in parken of in onze tuin georganiseerd om het aspect van ‘zelf ervaren’ zoveel mogelijk overeind te houden. Het is niet hetzelfde, maar het is het beste wat we konden faciliteren.

En natuurlijk lezen we heel veel met elkaar en voor en bespreken we met elkaar en via video op afstand met vrienden wat we lezen en wat eenieder daarvan vindt en daarbij voelt.