Tv-recensie Hassan Bahara 

In de Volkskrant recenseerde Hassan Bahara de uitzending van Argos over thuisonderwijs. Bahara vindt het jammer dat niet meer thuisonderwijzers voor de camera durfden te komen. Die conclusie deel ik met hem. 

De uitzending toont een realistisch beeld van thuisonderwijs in de praktijk. Veel ouders zijn regelmatig in kleine groepjes op pad voor onderwijsprojecten. We struinen in de natuur, bezoeken musea of werken mee bij bv. een opgraving. Ondanks de medewerking van het prachtige Rijksmuseum van Oudheden komt Bahara helaas niet verder dan zijn eigen vooroordeel dat kinderen eenzaam aan tafel zitten. 

Het is ook jammer dat Bahara het verschil niet begrijpt tussen thuisonderwijs en thuiszitters. Hij noemt 1771 kinderen die thuisonderwijs krijgen doorlopend thuiszitters. Dat is onjuist en zeer slordig.  

Met thuiszitters worden 20.000 tot 30.000 kinderen bedoeld die op school zitten, maar die er niet kunnen zijn omdat passend onderwijs onvoldoende passend is. Thuiszitters zitten dus veelal eenzaam thuis en hun ouders hebben daar niet bewust voor gekozen, dus ze moeten maar zien dat ze dat thuiszitten geregeld krijgen. 

Onbewust bewijst Hassan Bahara daarmee waarom thuisonderwijzers de media schuwen. Niet gehinderd door enige kennis fantaseert de schrijver er in de media op los, achteloos noemt hij thuisonderwijzers systeemhaters en liefhebbers van complottheorieën. 

Bahara mag neerkijken op ‘vage oosterse wijsheden’, maar toch kan hij daaruit veel leren. Bijvoorbeeld dat er in een goede opvoeding en opleiding geen plek is voor vooroordelen. 

Dan nog dit

De uitspraak dat er niet meer thuisonderwijzer mee wilden werken, word in de uitzending gedaan. Van de Verenging Thuisonderwijs Nederland begrijp ik dat er diverse thuisonderwijzers mee wilden werken en zelfs voorgesprekken met de redactie hebben gevoerd. Argos maakte uiteindelijk een andere keuze. Het is dus niet juist om te stellen dat thuisonderwijzers niet bereid zijn om aan dergelijke producties mee te werken.