Zo vaak opnieuw begonnen

Misschien wel mijn levensmotto, want hoe vaak ben ik niet iets nieuws begonnen. Zakelijk dan bedoel ik, want qua relatie ben ik al bijna 25 jaar met dezelfde. Maar in die dynamiek van het weer opnieuw beginnen, had ik altijd het vaste ankerpunt van mijn ouders.

Thuis waren we vroeger hecht, een echt MKB-gezin zoals dat heet. Alles draaide bij ons om onze groentenwinkel in Utrecht. Eetmomenten waren afgestemd op het moment dat een leverancier langskwam en op openingstijden van de winkel. Op jonge leeftijd hielp ik al vaak mee en dat vond ik eindeloos gaaf.

Het was in MKB-gelederen vroeger niet heel normaal om naar het theater te gaan. Toch gingen we, zo af en toe. Ik herinner me Herman Berkien in een klein theater in Utrecht. En André van Duin in de Stadsschouwburg. Maar de meeste indruk maakte een show van Paul van Vliet op me.

Het kind van Den Haag, zoals hij werd genoemd, werd gekoesterd door mijn vader. Hij was geboren in Loosduinen en woonde lang in Den Haag. Hij had veel LP’s met shows van Paul van Vliet en die draaiden we thuis regelmatig. Mijn vader was een beetje als Bram, de optimistische pessimist die veel met humor oploste.

Paul van Vliet werd 87 jaar. Mijn vader maar 53, want hij overleed totaal onverwacht aan een allergie voor een pijnstiller. Wat blijft zijn de herinneringen aan toen en al de LP’s. En een aantal andere shows die ik later nog bezocht, de laatste in december 2017.