30 jaar geleden kocht ik deze zwarte klassieke van Liers. Ik viel op de gladde wat aflopende neus. En ik draag deze schoenen nog wekelijks.
In de jaren ’90 droeg ik deze schoenen dagelijks. Ook in het weekend waren ze veelal een vast onderdeel van de høken, brekken en angoan routine, waarbij ik de Achterhoek menig houten vloer van dichtbij heb mogen aanschouwen. Aangezien toen in de .. ahum .. ‘dansgelegenheden’ (Radstake, Arena, Dieka, Ivarca en Neue Liebe) nog met echte glazen gewerkt werd, was dat soms een heus schervenbal. De gevolgen daarvan zijn goed op de schoenen te zien.
Verder maakten ze mijn afstuderen mee, mijn eerste eigen bedrijf, een Duitsche gevangenis en droegen ze mijn gewicht toen ik mijn vrouw hielp verhuizen in het kader van ‘hokken’.
Mijn opa was schoenmaker, dus onderhoud werd me letterlijk met de paplepel ingegoten. Hij leerde me hoe ik mijn voetbalschoenen moest schoonmaken en in moest vetten, zodat ze zacht bleven en jaren mee gingen. Ik hou van het poetsen van schoenen. Het heeft iets rustgevend en de beloning is nagenoeg direct, want je ziet het doffe, wat vuile leer opknappen en gaan glimmen en – om mijn opa te citeren – als je goed luistert, dan hoor je de schoen knorren.
Deze Van Liers kocht ik ooit in de uitverkoop bij de betere schoenenwinkel in Utrecht. Ik betaalde er 149 gulden voor, een serieuze aanslag op mijn maandbudget. Door de jaren heen hebben ik ze tientallen malen gepoetst en zijn ze diverse malen bij de betere schoenmaker geweest voor nieuwe zolen, hakken en veters.
De laatste keer kostte me dat 42 euro. Een niet gering bedrag, maar ach, daar doe ik dan ook weer 10 jaar mee 😉
Als vierjarige was Sofia al erg geïnteresseerd in getallen en wat je daar allemaal mee kon doen. We begonnen daarom heel vroeg met optellen en aftrekken en ze rekende zelf al snel menig kassabon na en was druk met afstanden tussen steden en dorpen. Reden voor ons om op zoek te gaan naar bordspelletjes die de interesse ondersteunden.
Iedere markt is anders en opslagcapaciteit niet onbeperkt, dus per markt bepaalt ze assortiment en bijbehorende prijzen en aanbiedingen.
Dat moesten spelletjes zijn die ook leuk blijven voor volwassenen, want laten we eerlijk wezen: als zo’n mini iets heel leuk vindt, dan kunnen ze het wel 20 x achter elkaar spelen. Dan zit je niet op een saai en onmogelijk spel te wachten.
Die vonden we uiteindelijk in alle hoeken van de wereld en daarmee leerde de mini (2010) de tafels, rekenen met breuken en de basis van integralen. Veel spelletjes hadden we in het Russisch, dus die spelletjes hielpen haar ook om een vreemde taal te leren.
Voor de SpeeldagHB op 12 oktober in Hoorn stond het automatiseren van basisvaardigheden centraal. Sofia koos hoofdrekenen, tafels, breuken en cijferreeksen, maar voegde ook drie spelletjes over volgens en planten toe.
Via Koningsdag vond ze uit dat ze ‘winkeltje spelen’ ook heel leuk vond. Of ze die spelletjes niet kon verkopen? Dat kon vanzelfsprekend. We vertaalden de handleiding van de spelletjes zodat er een Nederlandstalige variant beschikbaar was en hielpen haar met de opzet van haar marktbedrijfje waarmee ze leermiddelen verkoopt gericht op het automatiseren van basisvaardigheden en intrinsieke motivatie.
Met dat bedrijfje bezoekt ze nu 4 tot 6 kleine en gespecialiseerde onderwijsmarkten per jaar. Ze doet een groot deel van de voorbereidingen zelfstandig en geeft op de markten workshops rond spelletjes, legt ze uit en verzorgt speldemo’s.
Sofia legt op zo’n dag eindeloos haar spelletjes uit. Hier gaat het voor een vader en zoon over hoofdrekenen over het tiental en onder nul.
Daarnaast maakt ze op die markten (of op straat) muziek met piano of melodica. Net waar ze zin in heeft.
En aangezien papa en/of mama altijd mee gaan, is er natuurlijk ook ruim tijd voor haar om op zo’n markt zelf deel te nemen aan de interessante workshops bij collega’s. Zo snijdt het mes aan twee kanten. En als ouder laten we ons graag door haar uitleggen wat ze van ons verwacht gedurende de tijd dat ze weg is.
En op zo’n marktdag – hier in een klaslokaal – schrijft ze op haar gemak de prijskaartjes en aanbiedingen.
In de winter van 2018-2019 had ze in dit onderwijsproject samen met een aantal vrienden zelfs een heuse winkel in de binnenstad van Zwolle. Daar verkochten ze spelletjes, boeken, chocolademelk met slagroom en verzorgden ze workshops. Natuurlijk maakte Sofia daar muziek en werd er gezongen, maar er kwamen ook diverse artiesten langs die in de winkel optraden en schrijvers die voorlazen uit eigen werk. Sofia denkt nog vaak terug aan die winkel, want dat vond ze echt helemaal het einde.
Educatief bezien is het een geweldig project voor haar. Ze snapt waarom lezen en schrijven handig is, leert vooruit te plannen en na te denken over voorraad en doelgroep. Daarnaast leert ze in de praktijk omgaan met mensen van alle leeftijden en soms complexe regels op verschillende manieren uitleggen. Natuurlijk leert ze iets over omzet, kosten en marge. En over marketing en reclame. Bovenal heeft ze er gewoon heel veel lol in.
Zijn altijd leuke vragen aan jonge mensen. En waar moeten ze die keuze op baseren? Op die keer dat ze een brandweerman zijn werk zagen doen? Of dat uniform van een agent of soldaat? Of de boef uit die leuke tekenfilm? Of toch een rocker?
We proberen Sofia van jongs af aan zoveel mogelijk beroepen te laten zien. En dan gaat het ons niet alleen om de vaak fraaie voorkant, maar ook de mindere kanten die elk beroep (of handeling) met zich mee brengt. Zo kan ze zelf uitzoeken wat ze leuk vindt of waar ze energie van krijgt.
In Vlog_85 gingen we op bezoek bij de Rockers van Scrum. We hielpen ze met een videoclip en fotografie voor hun CD en singles.
