Categorie: Featured

Onderwijs en de toestand in de wereld

Onderwijs en de toestand in de wereld

Iedereen die ons een beetje volgt weet dat we familie in Rusland en Wit-Rusland hebben en daar heel vaak komen. Sterker nog: de jongere zus van de vrouw des huizes (en een absolute held van onze dochter) woont in Minsk. Ze zit daar dagelijks in de frontlinie en we maken ons doorlopend zorgen over haar. Logisch dus dat de situatie in Wit-Rusland hier dagelijks kost is.

Als thuisonderwijzer gebruik je zo’n onderwerp dan voor iets meer dan het bespreken van het dagelijkse nieuws. De Wit-Russen demonstreren voor vrijheid en daar hebben we het over: wat is vrijheid?

Onze dochter leest, spreekt en schrijft Russisch en leest derhalve behalve Nederlands nieuws ook Russische bronnen over de situatie. Wit-Russisch lijkt  op het Russisch, zoals Nedersaksisch op Nederlands lijkt. Als je het hardop leest, dan begrijp je er snel heel veel van. We vergelijken de manier van verslaggeving en bespreken de oorzaak daarvan.

In Wit-Rusland is sprake van een dictatuur. Een president bepaalt hoe mensen zich moeten gedragen en hij laat iedereen die niet luistert oppakken en in de gevangenis gooien. En niet luisteren wordt na het oppakken heel laagdrempelig uitgelegd, want je kunt daar de gevangenis in verdwijnen omdat je bijvoorbeeld een tatoeage hebt, of als jongen te lang haar hebt of homo-seksuele gevoelens hebt. Als het regime je niet moet, dan vinden ze wel een reden om je op te sluiten (en in elkaar te slaan). Een significant verschil met Nederland. En over die verschillen en die redenen hebben we het met elkaar.

We bespreken ook de oorzaak van de protesten. De zus van mijn vrouw is een stuk jonger en heeft daar net als alle jonge mensen dromen. Net als de meeste jongeren daar werkt ze keihard. Van het geld gaan ze vooral op vakantie naar Europa. Daar ervaren ze hoe anders het leven kan zijn. Ze ontmoeten leeftijdsgenoten van over de hele wereld en zien dingen die ze ook willen. Die ook kunnen, want het land is er rijk genoeg voor. Maar dat verdwijnt nu in de zakken van die ene dictator. Dat kan anders vinden ze en daarom demonstreren ze met gevaar op opgepakt te worden al wekenlang iedere dag

De jonge creatieven protesteren vredelievend. Ze zingen liederen, maken kunst en films. Onze dochter helpt een aantal groepen met de vertaling van teksten van het Russisch en Wit-Russisch naar het Engels, zodat de talloze YouTube films ook voor anderstaligen te begrijpen zijn.

 

De Wit-Russen zoeken geen aansluiting bij de Europese Unie en daarin verschillen ze wezenlijk van de Oekraïeners die dat indertijd wel deden. Daar praten we over. Wat is de Europese Unie? Hoe ging de EU indertijd met die situatie om en hoe doen ze dat nu?

 

Vanzelfsprekend zoeken we op de kaart plaatsnamen na van gebeurtenissen: honderdduizenden mensen op de been in Minsk, stakingen in Gomel, protesten in Brest, Russische claims op Vitebsk. Waar liggen de plaatsen? Wat maakt ze bijzonder?

 

Wit-Rusland is een machtig land, met een geweldige bevolking die vooruit wil. Het zijn hardwerkende, optimistische en vrolijke mensen die hun vrijheid verdienen. Het is te hopen dat Rusland en de EU er met hun tengels afblijven.

Links:

Einde webshop Olaf Ontdekt

Einde webshop Olaf Ontdekt

De afgelopen maanden waren onze educatieve spelletjes niet aan te slepen aangezien veel ouders en docenten onze webshop wisten te vinden. Het bracht ook diverse winkeliers bij ons met de vraag of ze onze spelletjes in hun assortiment mochten opnemen.

Na wat wikken en wegen hebben we uiteindelijk besloten om onze spelletjes daarom via gespecialiseerde spelletjeswinkels aan te bieden en daarom hebben we besloten te stoppen met onze webshop. We blijven wel een beperkt aantal evenementen bezoeken met onze marktkraam en toneel/muziekvoorstellingen.

Als je vragen hebt over verkooppunten of over spelletjes dan kan dat altijd via de mail of social media.

Onderwijs van de toekomst

Onderwijs van de toekomst

Scholieren moeten thuis hun examens maken en scholen zoeken naar middelen om toezicht te houden, zodat er niet gespiekt wordt. In die zoektocht naar oplossingen worden die scholen uiteraard geholpen door talloze adviseurs, want zonder een plan van aanpak van een externe consultant doet een manager tegenwoordig niet heel veel.

Onnodige wapenwedloop

Scholen zijn bang dat er gespiekt wordt. Of in modern jargon: dat een scholier thuis de wikipedia erbij pakt en zo de antwoorden op de vragen vindt. Dat willen ze zien tegen te gaan door via de webcam toezicht te houden en ook de microfoon te controleren, opdat de leerling niet ‘toevallig’ een hulplijn inschakelt.

Ik las het bij de NOS en moest hard lachen. Denken jullie scholen en consultants echt dat die scholieren gek zijn?

Heb je enig idee hoeveel tips er online te vinden zijn om scholieren te helpen met spieken? Om ze uit te leggen hoe je die webcam een beeld laat geven wat jullie verwachten? Om die microfoon te laten doen wat jullie denken dat hij doet, terwijl die scholier tussentijds kan doen wat hij wil? Heb je enig idee hoeveel standaard oplossingen hiervoor gratis te downloaden zijn?

Ja school, je gaat massaal in de zeik genomen worden en daar vraag je zelf om. Zo’n wapenwedloop ga je niet winnen, maar je helpt er in deze barre tijden wel een consultant mee aan het eten dus helemaal zinloos is die hap uit je budget niet.

Leve de geeks

In negen van de tien gevallen gaat het bij spieken niet om het antwoord, maar om de actie zelf. Een autoriteit verbiedt iets in een proces waarin nooit ruimte was voor argumenten, dus gaat die jongere het tegendeel bewijzen (en dat is goed, want daar leren ze een hele hoop van).

Die scholieren beschikken daarvoor over duizenden Youtube-films waarin stap voor stap wordt uitgelegd hoe ze jullie en al die dure helpertjes die jullie inschakelen om de tuin kunnen leiden. En dat doen ze hard lachend. Niet om te spieken, maar gewoon omdat het kan.

Verder heeft iedere groep wel een paar van die scholieren die online leven en slechts op school komen omdat het moet. Normaal gesproken hangen die geeks en nerds er een beetje bij, maar nu hebben ze de tijd van hun leven, want iedereen leeft nu online en dus staat iedereen bij ze in de rij voor tips en trucs.

Daar gaat je ICT afdeling het niet van winnen. Die is trouwens al onderbezet want ze moet alle zeilen bijzetten om het reguliere ‘onderwijs op afstand’ proces op gang te houden.

Intrinsieke motivatie  

Waarom geef je die leerlingen niet een keer het voordeel van de twijfel?  Waarom gebruik je deze Corona-crisis niet om afscheid te nemen van die aloude aanpak die gericht is op controle?

Jullie worden momenteel in de luren gelegd door een handvol jongens die online leven hebben en daar de meest exotische dingen doen. Dat hebben ze allemaal buiten de school geleerd, in hun eigen tijd en zonder dat iemand ze achter de broek aan zat.

Jullie zijn nu hard bezig om ‘onderwijs op afstand’ een plek te geven in jet ‘onderwijs van de toekomst’. Waarom maak je intrinsieke motivatie niet het hart daarvan?

 

Solliciteren kun je leren

Solliciteren kun je leren

Eind jaren ’80 was ik voorbestemd om accountant te worden, aldus een headhunter. Het was de tijd dat PriceWaterhouseCoopers ‘gewoon’ Coopers & Lybrand was en Ernst & Young in Nederland nog Moret heette. Ik werd telefonisch benaderd op basis van mijn cijferslijst en uit de reacties aan tafel bij het eerste gesprek begreep ik dat ze nog geen foto van me gezien hadden. Roy had indertijd lang haar, droeg wilde overhemden op ‘modieuze’ broeken met scheuren, met daaronder hoge (cowboy) laarzen. Mijn bijnaam was Meat Loaf en ik was wel gevleid door de aandacht van deze headhunter.

Voor het gesprek kocht ik op de Biltstraat in Utrecht bovenstaande laarzen, omdat mijn reguliere stappers te afgetrapt waren. Let op de hak: die is een cm of 2 hoger dan wat je gemiddeld onder een ‘herenlaars’ vindt. Ik vond het beslag wel heel sjiek. De volledig lederen laarzen zijn bovendien prachtig afgewerkt, dus die Hfl. 289,- (1989!) was meer dan verdedigbaar.

Op de laarzen droeg ik mijn mooiste 50 grams stone washed (weet je nog?) jeans (met scheuren), een witte katoenen overhemd met allerhande gekleurde sterren en een zeer keurig fel rood jasje. Mijn lange haar was netjes gekamd en gewassen (als altijd) en hing los, want aan een paardestaart of vlechtjes deed ik niet. Met het nodige zelfvertrouwen ging ik op auditie.

De sollicitatie-junta van die grote accountant bestond uit mannen op leeftijd. De jongste was rond de 60 denk ik. Je kunt je hun reactie ongeveer voorstellen toen ik de kamer binnenstapte.

Het was een minuut of wat stil, waarin de junta nerveus in allerhande documenten bladerde. Inmiddels weet ik dat ze daar min of meer over mijn complete dossier beschikten, inclusief cijferlijsten, schoolhistorie, karakterschets en weet ik wat nog meer, maar toen had ik geen idee wat ze aan het doen waren.

Uiteindelijk schraapte de opper grijsaard zijn keel en klonk de eerste vraag:” Zou u, als het u gevraagd wordt, uw haar afknippen?” Daarmee was de toon gezet en ontspon zich een aardige discussie over vrijheid en samenleving.

Die politiek maatschappelijke discussie ging alle kanten op en na een uur of drie stond ik weer buiten. Er was niet over mijn ambities of wensen gesproken en het afscheid was niet hartelijk, dus ik was in de veronderstelling dat ik er verder niets meer van zou horen.

Daar zat ik mis. De junta was onder de indruk van de manier waarop ik een standpunt had verdedigd onder ‘intimiderende omstandigheden’ en dus werd ik toegevoegd aan het trainee programma.

Dat was een kort avontuur, want Roy kwam terecht in een sterk hiërarchisch ingerichte organisatie die vertaald werd naar de indeling van het kantoorgebouw: mensen op verdieping 2 hadden meer aanzien dan zij die op verdieping 1 werkten. Secretaresses, receptionisten, kantinemedewerkers en postkamer zaten op de begane grond en waren voetvolk en daar werd denigrerend en seksistisch over gesproken. Ik werd als assistent neergezet bij een Register Accountant op de derde en kreeg te maken met de situatie dat hij koffie kon pakken wanneer hij wilde, maar ik moest wachten op de koffiejuffrouw.

Tijdens de eerste evaluatie ging het over mijn kleding, mijn haar en mijn werktijden. Ik moest pakken kopen en was niet naar de kapper geweest, aldus de wakkere P&O makker. Dat klopte, maar het was me ook nog niet gevraagd. Er volgde een korte discussie over de vraagstelling. Volgens de P&O makker was het tijdens mijn sollicitatiegesprek aan de orde geweest en had ik bevestigd naar de kapper te zullen gaan. “Als het gevraagd werd”, voegde ik daar aan toe. “Als”. Het was nog niet gevraagd, dus had ik nog lang haar.

Het tweede punt van discussie waren de werktijden van 8.30 – 17.00 uur. Ik arriveerde in overleg met de bus om 8.40 uur, want het alternatief was één bus eerder en die zou me om 7.40 uur op een uitgestorven industrieterrein brengen, want kantoor opende om 8.15 uur. Vanaf de bus was het 5 minuten lopen naar kantoor, babbeltje bij de receptie en dus was ik om ca. 9.00 uur op mijn werkplek: een half uur te laat en dat was onacceptabel, zo vonden ze. Dat ik bijna iedere avond om 22.00 uur door de bewaking het pand uit gejaagd moest worden en dat half uur dus meer dan goed maakte, deed niet ter zake. Het gesprek hield voor mij daar op en ik liet een ietwat verbaasde P&O collega achter.

Ik was opgegroeid in een omgeving waar gelijkwaardigheid en wederzijds respect de belangrijkste uitgangspunten waren, dus terugkijkend waren die paar weken voor mij een leerzame periode. Het totale gebrek aan respect dat die accountants toonde voor het individu viel me zwaar en met het seksisme kon ik niet omgaan.

Het stond allemaal haaks op de behandeling die ik thuis kreeg.

Je kunt misschien lachen om die kleding en die laarzen, maar feit is dat mijn oma mee ging winkelen voor die laarzen en ik voor mijn vertrek naar dat sollicitatiegesprek mijn outfit liet controleren door mijn ouders in de categorie “Zie ik er een beetje netjes uit?” Zij wisten ook wel hoe het er bij die accountants aan toe zou gaan, wat de spelregels waren en dat ik dat niet zou trekken. Toch kozen ze ervoor niet te betuttelen, maar lieten ze me mijn eigen gang gaan, zodat ik zelf de consequentie van die eigen keuze kon ervaren.

Voor die opvoeding ben ik ze nog dagelijks dankbaar.

Hier vind je de hele serie: ‘de schoen en het verhaal‘.

De hersenen regeren

De hersenen regeren

Jort Kelder legde vandaag bij Omrop Fryslan uit dat hij zich zorgen maakt over de economische schade die het virus voor lange termijn aanbrengt en vindt dat het land weer los moet. Hij vindt dat we juist geen rekening moeten houden met zieken en ouderen, want dat zijn mensen die de komende twee jaar toch gaan overlijden.

Zonde van de energie en de economie, aldus Jort.

Jort Kelder is de belichaming van generaties hoog opgeleide mensen die waar de hersenkwab regeert die het hart negeert. Van die stropdassen en mantelpakjes die de ziel uit iedere organisatie of samenleving halen door alles terug te brengen naar meetbarheid en voor wie KPI’s heilig zijn.

Dat zijn types die onnodig lijden overbodig vinden en mensen liever laten sterven dan ze te helpen. onze Oosterburen zien dat anders en daarom heeft Duitsland met 5 x zoveel inwoners ruim 20 x zoveel IC capaciteit (en vangen ze Nederlandse patiënten op).

De uitspraak van Jort Kelder deed me denken aan gesprekken die ik had in de periode waarin ik stopte met mijn werk als bestuurder bij een beursgenoteerde organisatie. Ik kreeg toen de meest wilde vragen over de reden en zelden leidde dat tot een empathisch gesprek, want volgens nagenoeg iedereen gooide ik mijn hele toekomst weg: carrière, geld, contacten en nog meer geld.

Dat klopt allemaal, maar ik vond het meer dan opwegen tegen wat ik ervoor terug zou krijgen. Die tijd met mijn gezin heb ik immers maar één keer, want kinderen worden snel groot.

Maar die vragen zijn nooit opgehouden, want de Jort Kelders bleven maar komen.

Had ik ‘kinderopvang’ en ‘school’ wel overwogen? Alsof het een straf is om tijd met je dochter door te brengen. Mag ik dat niet gewoon leuk vinden? Ik blijf het bijzonder vinden, dat ik een ‘natuurlijke keuze’ moet verdedigen, terwijl het wegbrengen van je kinderen naar een instituut dat kwalitatief al 20+ jaar achteruit holt (volgens de inspectie) de normaalste zaak van de wereld gevonden wordt.

Zonder school zouden mijn kinderen in een sociaal isolement komen, want dat is de enige organisatie waar je kinderen vriendjes vandaan kunnen halen. Een vooroordeel van ouders die zelf wel 6 maanden tijd kunnen stoppen in het uitzoeken van zonnencellen en daarin dan 20 alternatieven naast elkaar kunnen leggen, maar niet kunnen bedenken dat er buiten de school ook zat plekken zijn om aan je sociale vaardigheden en behoeften te werken.

En dit is de mooiste: op school worden kinderen weerbaar, want daar wordt nog weleens ruzie gemaak en van pesten en treiteren worden kinderen hard. En dat is kennelijk belangrijk in een samenleving vol met types als Jort Kelder.

Ik vind het belangrijk dat mijn dochter zelf het leven ontdekt. Een integrale ervaring dus boven schoolboeken en werkbladen, zodat ze begrijpt dat er meer is dan ratio en KPI’s. Ze mag zelf haar vrienden kiezen en daar zal ik altijd respect voor hebben.

Ja dat lees je goed, want ook als ze thuiskomt met een type als Jort Kelder zal ik daar alle begrip voor hebben. Al zal ik haar wel vragen of ze me voor kan rekenen of zijn bijdrage aan de economische groei van dit land wel positief is.

 

5 films met tips voor onderwijs thuis

5 films met tips voor onderwijs thuis

Voor alle mensen die overvallen werden door lange sluiting van de scholen en nu voor langere tijd zelf onderwijs moeten geven maken we regelmatig een film met tips of aandachtspunten. Heb je vragen? Mail ons dan.

Liever geen film, maar lezen? Dat kan ook:

Handige spelletjes voor thuisonderwijs

Handige spelletjes voor thuisonderwijs

Voor thuisonderwijs zijn we doorlopend op zoek naar de tofste educatieve spellen die ook voor ons als ouder leuk blijven. Als zo’n jong mens nl iets leuk vindt, dan wil die dat langer en vaker doen. De meeste educatieve bordspelen lenen zich daar niet echt voor, omdat die voor ouders al snel vervelend en saai worden. Voor ons thuisonderwijs vonden we in Rusland echt unieke spellen die helpen bij het automatiseren van basisvaardigheden (tellen, rekenen, tafels, breuken) en als spel hartstikke leuk blijven, ook voor ouders.

Die spellen hebben we naar Nederland gehaald en de handleiding vertaald en bieden we tegen kostprijs aan. Verzending geschiedt via DPD en bij een totale bestelling boven de Euro 49,- betaalt de uitgever de verzendkosten. Van ons krijg je sowieso een bril kade waarmee je kunt uitvinden hoe iemand die kleurenblind is de wereld ziet. Probeer die bril vooral uit op fietsroutes of kaarten die OV-routes weergeven en je staat verstelt van het gebrek aan contrast en duidelijkheid.

Alle spelletjes zijn snel te spelen en duren maximaal 15 minuten. Ze nemen zowel in de kast als op tafel weinig ruimte in en zijn daardoor ook altijd mee te nemen wanneer we er weer op uit mogen. De spellen hebben een Nederlandstalige handleiding met een basisset regels en aanvullende regels waardoor het spel met je kind mee kan groeien. Ze worden gebruikt voor leeftijden tussen 4 en 12 jaar.

Deze spellen worden met veel plezier gespeeld door gezinnen die al jaren thuisonderwijs geven en verder gebruikt door remedial teachers, basisscholen, kinderdagverblijven en sinds enige tijd ook op een aantal opleidingen voor docenten (Pabo’s en Universiteiten).

Opvangen sociale eenzaamheid

Opvangen sociale eenzaamheid

Ook wij thuisonderwijzers zitten in deze Corona-tijd eenzaam thuis, waar we normaal gesproken met thuisonderwijsvrienden en hun kinderen op stap zouden zijn naar bijvoorbeeld bossen, parken, musea of festivals, of bij iemand thuis met elkaar een educatieve dag beleven. Dus ook voor ons is dit een hele pittige tijd, waarin het zaak is dat we voorkomen dat kinderen in een sociaal isolement terecht komen.

Wij vangen het op door elkaar in ieder geval online op te zoeken en samen educatieve dingen te doen, experimenten uit te voeren of iets te onderzoeken. Ieder zit in zijn eigen huis maar met een goede camera en audioverbinding is het te doen (maar natuurlijk lang niet zo leuk als met elkaar aan dezelfde tafel werken).

De mini experimenteerde aan de keukentafel met diverse ingrediënten om uit te vinden hoe je de beste slime kan maken. Ze ontdekte welke grondstoffen wel werken en welke niet en hoe je te plakkerige slime beter in balans krijgt, maar ook welke stoffen je toe kunt voegen om de diverse ingrediënten beter te laten combineren. Na een dag knooin besprak ze de dag erna uitgebreid alle bevindingen met een vriendin, terwijl ze beide elkaars recepten voor de webcam probeerden.

In een andere groepssamenstelling losten de kinderen een quest op. Op basis van allerhande losse feiten moesten ze een complexe puzzel zien op te lossen. Ze maakten van feiten informatie en gingen met elkaar online op zoek naar meer informatie. Ze pakten er boeken bij en een globe, net zo lang als dat ze met elkaar tot de oplossing kwamen.

Het was super tof om die kinderen van afstand daarmee aan het werk te zien. Ieder zijn eigen ‘boekenkast’ en ‘informatieplekjes’ en toch samen puzzelen.

Los daarvan belt de Mini ook geregeld met familie in Nederland en in het buitenland. Met oma om de hoek wordt via de webcam gehaakt. Zeker niet zo leuk als samen op de bank zitten, maar beter dan helemaal niets.

Zolang iedereen gezond blijft is deze ‘lockdown’ het waard, maar ook wij hunkeren weer naar ‘onze groep’ om leuke dingen met elkaar te doen, zoals dit. 

 

 

 

Thuiswerken combineren met onderwijs op afstand

Thuiswerken combineren met onderwijs op afstand

In deze Corona-tijd gaan je kinderen niet naar school en is de kans groot dat jezelf ook thuis moet werken. Hoe krijg je dat gecombineerd op een manier dat je kinderen wat leren en jij ook nog aan je werk toekomt?

Een dag duurt 24 uur en je kan nergens naartoe, dus gebruik die 24 uur zo goed als je kunt. Laat oude ritmes die veelal opgelegd zijn door externe verplichtingen los en kijk van afstand naar die dag: wanneer worden je kinderen wakker en wie heeft welke faciliteiten (computers, stilteruimtes, etc) nodig? Je kinderen hoeven nergens op een vaste tijd te zijn, dus laat ze uitslapen. *

Als er twee ouders in het gezin zijn, spreek dan met elkaar af wie wat wanneer doet. Maak afspraken over wie de kinderen op welk moment van de dag aan kunnen spreken, cq. om hulp kunnen vragen. Kijk goed naar elkaars specialiteiten. Onderwijs is één term, maar kun je natuurlijk prima opdelen: de ene ouder taal, de ander rekenen, etc.

Voorbereiden is het halve werk. Gebruik de avond om onderwijswerk voor de volgende dag voor te bereiden en zaken klaar te zetten. Wil je samen een bordspel spelen, lees de spelregels dan de avond van te voren door, zodat je volgende dag met elkaar direct aan de slag kunt en je niet hoeft te worstelen met de regels.

Als je werk aan je vreet, zorg dan dat het belangrijkste af is voordat je kinderen uit bed komen. Het werkt voor mij het beste wanneer ik voordat de mini wakker wordt de spoedeisende zaken van mijn werk afmaak. Dan heb ik de rest van de dag mentaal rust en kan ik me met haar bemoeien wanneer ze me nodig heeft. Daaromheen doe ik dan de rest van mijn werk, soms ‘a avonds laat.

Kinderen willen graag op gang geholpen worden. Zorg voor een routine die hierbij helpt. Bij ons werkt het goed als we eerst met elkaar ontbijt maken, dan ontbijten en dan aan haar dag beginnen. Ze heeft vaak zelf een idee wat ze wil doen, in deze tijd mogelijk verplichtingen met derden via videoconferencing (etc), dus zo plannen we dag met elkaar. Ze bewaakt dat dan verder zelf.

Sport tussendoor met elkaar! Je kunt de tuin in of een ommetje maken. Hanteer die 2 meter afstand tot derden, maar ga samen sporten. Als je kinderen heel veel energie hebben, dan kun je ook eerst gaan sporten of wandelen en daarna helpen met het onderwijs.

Laat je kinderen online met elkaar spelen. Wij gebruiken daarbij veel fysieke spullen, dus samen iets maken (elk in zijn eigen huis) of samen op de trampoline, etc, maar ook wel Minecraft en andere platformen. Als ze daarin samenwerken kun jij wellicht wat zaken afwerken waarvoor je een minder diep hoeft te concentreren.

*  Ik hoor je nu zeggen: “Ja, maar de school eist dat we om <vul tijd in> online zijn.” De school mag dat niet eisen, want dat is inbreuk op je privacy. Iedere advocaat kan daar een pittig briefje voor maar school schrijven als ze niet voor rede vatbaar zijn. Jij hebt niet om deze situatie gevraagd en de kinderen zijn thuis buiten jouw directe invloed. De school moet het derhalve doen met wat jij wilt of kunt faciliteren en kan en mag niet eisen dat je als volledig stand-in docent oppasser gaat spelen. Dat de overheid qua regelgeving nooit in afstandsonderwijs en flexischooling heeft voorzien is niet jouw probleem.