Categorie: Featured

Solliciteren kun je leren

Solliciteren kun je leren

Eind jaren ’80 was ik voorbestemd om accountant te worden, aldus een headhunter. Het was de tijd dat PriceWaterhouseCoopers ‘gewoon’ Coopers & Lybrand was en Ernst & Young in Nederland nog Moret heette. Ik werd telefonisch benaderd op basis van mijn cijferslijst en uit de reacties aan tafel bij het eerste gesprek begreep ik dat ze nog geen foto van me gezien hadden. Roy had indertijd lang haar, droeg wilde overhemden op ‘modieuze’ broeken met scheuren, met daaronder hoge (cowboy) laarzen. Mijn bijnaam was Meat Loaf en ik was wel gevleid door de aandacht van deze headhunter.

Voor het gesprek kocht ik op de Biltstraat in Utrecht bovenstaande laarzen, omdat mijn reguliere stappers te afgetrapt waren. Let op de hak: die is een cm of 2 hoger dan wat je gemiddeld onder een ‘herenlaars’ vindt. Ik vond het beslag wel heel sjiek. De volledig lederen laarzen zijn bovendien prachtig afgewerkt, dus die Hfl. 289,- (1989!) was meer dan verdedigbaar.

Op de laarzen droeg ik mijn mooiste 50 grams stone washed (weet je nog?) jeans (met scheuren), een witte katoenen overhemd met allerhande gekleurde sterren en een zeer keurig fel rood jasje. Mijn lange haar was netjes gekamd en gewassen (als altijd) en hing los, want aan een paardestaart of vlechtjes deed ik niet. Met het nodige zelfvertrouwen ging ik op auditie.

De sollicitatie-junta van die grote accountant bestond uit mannen op leeftijd. De jongste was rond de 60 denk ik. Je kunt je hun reactie ongeveer voorstellen toen ik de kamer binnenstapte.

Het was een minuut of wat stil, waarin de junta nerveus in allerhande documenten bladerde. Inmiddels weet ik dat ze daar min of meer over mijn complete dossier beschikten, inclusief cijferlijsten, schoolhistorie, karakterschets en weet ik wat nog meer, maar toen had ik geen idee wat ze aan het doen waren.

Uiteindelijk schraapte de opper grijsaard zijn keel en klonk de eerste vraag:” Zou u, als het u gevraagd wordt, uw haar afknippen?” Daarmee was de toon gezet en ontspon zich een aardige discussie over vrijheid en samenleving.

Die politiek maatschappelijke discussie ging alle kanten op en na een uur of drie stond ik weer buiten. Er was niet over mijn ambities of wensen gesproken en het afscheid was niet hartelijk, dus ik was in de veronderstelling dat ik er verder niets meer van zou horen.

Daar zat ik mis. De junta was onder de indruk van de manier waarop ik een standpunt had verdedigd onder ‘intimiderende omstandigheden’ en dus werd ik toegevoegd aan het trainee programma.

Dat was een kort avontuur, want Roy kwam terecht in een sterk hiërarchisch ingerichte organisatie die vertaald werd naar de indeling van het kantoorgebouw: mensen op verdieping 2 hadden meer aanzien dan zij die op verdieping 1 werkten. Secretaresses, receptionisten, kantinemedewerkers en postkamer zaten op de begane grond en waren voetvolk en daar werd denigrerend en seksistisch over gesproken. Ik werd als assistent neergezet bij een Register Accountant op de derde en kreeg te maken met de situatie dat hij koffie kon pakken wanneer hij wilde, maar ik moest wachten op de koffiejuffrouw.

Tijdens de eerste evaluatie ging het over mijn kleding, mijn haar en mijn werktijden. Ik moest pakken kopen en was niet naar de kapper geweest, aldus de wakkere P&O makker. Dat klopte, maar het was me ook nog niet gevraagd. Er volgde een korte discussie over de vraagstelling. Volgens de P&O makker was het tijdens mijn sollicitatiegesprek aan de orde geweest en had ik bevestigd naar de kapper te zullen gaan. “Als het gevraagd werd”, voegde ik daar aan toe. “Als”. Het was nog niet gevraagd, dus had ik nog lang haar.

Het tweede punt van discussie waren de werktijden van 8.30 – 17.00 uur. Ik arriveerde in overleg met de bus om 8.40 uur, want het alternatief was één bus eerder en die zou me om 7.40 uur op een uitgestorven industrieterrein brengen, want kantoor opende om 8.15 uur. Vanaf de bus was het 5 minuten lopen naar kantoor, babbeltje bij de receptie en dus was ik om ca. 9.00 uur op mijn werkplek: een half uur te laat en dat was onacceptabel, zo vonden ze. Dat ik bijna iedere avond om 22.00 uur door de bewaking het pand uit gejaagd moest worden en dat half uur dus meer dan goed maakte, deed niet ter zake. Het gesprek hield voor mij daar op en ik liet een ietwat verbaasde P&O collega achter.

Ik was opgegroeid in een omgeving waar gelijkwaardigheid en wederzijds respect de belangrijkste uitgangspunten waren, dus terugkijkend waren die paar weken voor mij een leerzame periode. Het totale gebrek aan respect dat die accountants toonde voor het individu viel me zwaar en met het seksisme kon ik niet omgaan.

Het stond allemaal haaks op de behandeling die ik thuis kreeg.

Je kunt misschien lachen om die kleding en die laarzen, maar feit is dat mijn oma mee ging winkelen voor die laarzen en ik voor mijn vertrek naar dat sollicitatiegesprek mijn outfit liet controleren door mijn ouders in de categorie “Zie ik er een beetje netjes uit?” Zij wisten ook wel hoe het er bij die accountants aan toe zou gaan, wat de spelregels waren en dat ik dat niet zou trekken. Toch kozen ze ervoor niet te betuttelen, maar lieten ze me mijn eigen gang gaan, zodat ik zelf de consequentie van die eigen keuze kon ervaren.

Voor die opvoeding ben ik ze nog dagelijks dankbaar.

Hier vind je de hele serie: ‘de schoen en het verhaal‘.

Kansenongelijkheid bij afstandsonderwijs door scholen

Kansenongelijkheid bij afstandsonderwijs door scholen

Het grootste deel van Nederland werkt thuis en als je kinderen hebt, dan is de kans groot dat je ook nog het onderwijs voor je kinderen moet verzorgen. Dat doe je naar eer en geweten, maar dat scholen maar matig tevreden zijn over je inzet blijkt bijvoorbeeld uit de ingezonden brief van docente Maxe de Rijk van 3 april. Haar impliciete kritiek op de ouders pittig, maar ze vergeet een hand in eigen boezem te steken.

Voor Thuisonderwijs kies je vrijwillig en dat is op geen enkele manier te vergelijken met het opgelegde afstandsonderwijs dat de scholen bieden

Docente Maxe de Rijk spreekt in haar stuk over thuisonderwijs en vliegt daar al uit de bocht. Thuisonderwijs is een manier van leven, verzorgd door bewuste ouders die daar hun leven op ingericht hebben. Voor Thuisonderwijs kies je vrijwillig en dat is op geen enkele manier te vergelijken met het opgelegde afstandsonderwijs dat de scholen nu bieden en waar Maxe de Rijk het over heeft.

Ouders, leerlingen en docenten zijn niet op voorbereid op onderwijs op afstand, laat staan voor getraind. Het ontbreekt scholen aan specialistische middelen en ouders, studenten en docenten aan ervaring. Bij afstandsonderwijs spelen ouders bovendien verplicht, veelal tegen hun zin, ‘schooltje’ en dat doen ze naast hun werk en huishouden en dat ziet Maxe de Rijk allemaal over het hoofd.

Het ontbreekt scholen aan specialistische middelen en ouders, studenten en docenten aan ervaring.

Onderwijs op afstand vergt andere lesmethodes en leermiddelen dan onderwijs in de klas, maar toch zetten scholen gewoon het klassikale systeem door. Ze denken er te zijn door de klas te vervangen door scholieren vingers op te laten steken voor een camera. Het lesrooster blijft leidend en ouders moeten maar een manier zien te vinden om hun werk en huishouden rond dat lesrooster van die school georganiseerd te krijgen.

Bij onderwijs op afstand is communicatie belangrijk en daar raak ik Maxe de Rijk helemaal kwijt. Ze schrijft dat ze van trots gloeit als het gaat om de laptops die ze voor kinderen heeft geregeld, maar kiest er vervolgens wel zelf voor om te communiceren via een medium dat niet alle kinderen kunnen volgen. Zo sluit ze zelf dus heel bewust kinderen uit en als ze dan bang is voor achterstanden kan ze beter in de spiegel kijken.

Als scholen zich echt zorgen maken over die kansenongelijkheid door afstandsonderwijs, dan kunnen ze dat direct aanpakken door niet alleen de beschikbaarheid van klaslokalen en docenten als uitgangspunt te nemen voor die lesroosters, maar ook rekening te houden met de ouders en de beschikbaarheid van leermiddelen op die buitenschoolse locatie. Als je dan ook rekening houdt met de individuele scholier/student en de communicatie laat verlopen via platformen waar iedere scholier toegang tot heeft, dan sluit je niemand buiten en biedt je zomaar een vorm van maatwerk-inclusief-onderwijs waar de klas zelfs niet aan kan tippen.

De hersenen regeren

De hersenen regeren

Jort Kelder legde vandaag bij Omrop Fryslan uit dat hij zich zorgen maakt over de economische schade die het virus voor lange termijn aanbrengt en vindt dat het land weer los moet. Hij vindt dat we juist geen rekening moeten houden met zieken en ouderen, want dat zijn mensen die de komende twee jaar toch gaan overlijden.

Zonde van de energie en de economie, aldus Jort.

Jort Kelder is de belichaming van generaties hoog opgeleide mensen die waar de hersenkwab regeert die het hart negeert. Van die stropdassen en mantelpakjes die de ziel uit iedere organisatie of samenleving halen door alles terug te brengen naar meetbarheid en voor wie KPI’s heilig zijn.

Dat zijn types die onnodig lijden overbodig vinden en mensen liever laten sterven dan ze te helpen. onze Oosterburen zien dat anders en daarom heeft Duitsland met 5 x zoveel inwoners ruim 20 x zoveel IC capaciteit (en vangen ze Nederlandse patiënten op).

De uitspraak van Jort Kelder deed me denken aan gesprekken die ik had in de periode waarin ik stopte met mijn werk als bestuurder bij een beursgenoteerde organisatie. Ik kreeg toen de meest wilde vragen over de reden en zelden leidde dat tot een empathisch gesprek, want volgens nagenoeg iedereen gooide ik mijn hele toekomst weg: carrière, geld, contacten en nog meer geld.

Dat klopt allemaal, maar ik vond het meer dan opwegen tegen wat ik ervoor terug zou krijgen. Die tijd met mijn gezin heb ik immers maar één keer, want kinderen worden snel groot.

Maar die vragen zijn nooit opgehouden, want de Jort Kelders bleven maar komen.

Had ik ‘kinderopvang’ en ‘school’ wel overwogen? Alsof het een straf is om tijd met je dochter door te brengen. Mag ik dat niet gewoon leuk vinden? Ik blijf het bijzonder vinden, dat ik een ‘natuurlijke keuze’ moet verdedigen, terwijl het wegbrengen van je kinderen naar een instituut dat kwalitatief al 20+ jaar achteruit holt (volgens de inspectie) de normaalste zaak van de wereld gevonden wordt.

Zonder school zouden mijn kinderen in een sociaal isolement komen, want dat is de enige organisatie waar je kinderen vriendjes vandaan kunnen halen. Een vooroordeel van ouders die zelf wel 6 maanden tijd kunnen stoppen in het uitzoeken van zonnencellen en daarin dan 20 alternatieven naast elkaar kunnen leggen, maar niet kunnen bedenken dat er buiten de school ook zat plekken zijn om aan je sociale vaardigheden en behoeften te werken.

En dit is de mooiste: op school worden kinderen weerbaar, want daar wordt nog weleens ruzie gemaak en van pesten en treiteren worden kinderen hard. En dat is kennelijk belangrijk in een samenleving vol met types als Jort Kelder.

Ik vind het belangrijk dat mijn dochter zelf het leven ontdekt. Een integrale ervaring dus boven schoolboeken en werkbladen, zodat ze begrijpt dat er meer is dan ratio en KPI’s. Ze mag zelf haar vrienden kiezen en daar zal ik altijd respect voor hebben.

Ja dat lees je goed, want ook als ze thuiskomt met een type als Jort Kelder zal ik daar alle begrip voor hebben. Al zal ik haar wel vragen of ze me voor kan rekenen of zijn bijdrage aan de economische groei van dit land wel positief is.

 

5 films met tips voor onderwijs thuis

5 films met tips voor onderwijs thuis

Voor alle mensen die overvallen werden door lange sluiting van de scholen en nu voor langere tijd zelf onderwijs moeten geven maken we regelmatig een film met tips of aandachtspunten. Heb je vragen? Mail ons dan.

Liever geen film, maar lezen? Dat kan ook:

Handige spelletjes voor thuisonderwijs

Handige spelletjes voor thuisonderwijs

Voor thuisonderwijs zijn we doorlopend op zoek naar de tofste educatieve spellen die ook voor ons als ouder leuk blijven. Als zo’n jong mens nl iets leuk vindt, dan wil die dat langer en vaker doen. De meeste educatieve bordspelen lenen zich daar niet echt voor, omdat die voor ouders al snel vervelend en saai worden. Voor ons thuisonderwijs vonden we in Rusland echt unieke spellen die helpen bij het automatiseren van basisvaardigheden (tellen, rekenen, tafels, breuken) en als spel hartstikke leuk blijven, ook voor ouders.

Die spellen hebben we naar Nederland gehaald en de handleiding vertaald en bieden we tegen kostprijs aan. Verzending geschiedt via DPD en bij een totale bestelling boven de Euro 49,- betaalt de uitgever de verzendkosten. Van ons krijg je sowieso een bril kade waarmee je kunt uitvinden hoe iemand die kleurenblind is de wereld ziet. Probeer die bril vooral uit op fietsroutes of kaarten die OV-routes weergeven en je staat verstelt van het gebrek aan contrast en duidelijkheid.

Alle spelletjes zijn snel te spelen en duren maximaal 15 minuten. Ze nemen zowel in de kast als op tafel weinig ruimte in en zijn daardoor ook altijd mee te nemen wanneer we er weer op uit mogen. De spellen hebben een Nederlandstalige handleiding met een basisset regels en aanvullende regels waardoor het spel met je kind mee kan groeien. Ze worden gebruikt voor leeftijden tussen 4 en 12 jaar.

Deze spellen worden met veel plezier gespeeld door gezinnen die al jaren thuisonderwijs geven en verder gebruikt door remedial teachers, basisscholen, kinderdagverblijven en sinds enige tijd ook op een aantal opleidingen voor docenten (Pabo’s en Universiteiten).

Opvangen sociale eenzaamheid

Opvangen sociale eenzaamheid

Ook wij thuisonderwijzers zitten in deze Corona-tijd eenzaam thuis, waar we normaal gesproken met thuisonderwijsvrienden en hun kinderen op stap zouden zijn naar bijvoorbeeld bossen, parken, musea of festivals, of bij iemand thuis met elkaar een educatieve dag beleven. Dus ook voor ons is dit een hele pittige tijd, waarin het zaak is dat we voorkomen dat kinderen in een sociaal isolement terecht komen.

Wij vangen het op door elkaar in ieder geval online op te zoeken en samen educatieve dingen te doen, experimenten uit te voeren of iets te onderzoeken. Ieder zit in zijn eigen huis maar met een goede camera en audioverbinding is het te doen (maar natuurlijk lang niet zo leuk als met elkaar aan dezelfde tafel werken).

De mini experimenteerde aan de keukentafel met diverse ingrediënten om uit te vinden hoe je de beste slime kan maken. Ze ontdekte welke grondstoffen wel werken en welke niet en hoe je te plakkerige slime beter in balans krijgt, maar ook welke stoffen je toe kunt voegen om de diverse ingrediënten beter te laten combineren. Na een dag knooin besprak ze de dag erna uitgebreid alle bevindingen met een vriendin, terwijl ze beide elkaars recepten voor de webcam probeerden.

In een andere groepssamenstelling losten de kinderen een quest op. Op basis van allerhande losse feiten moesten ze een complexe puzzel zien op te lossen. Ze maakten van feiten informatie en gingen met elkaar online op zoek naar meer informatie. Ze pakten er boeken bij en een globe, net zo lang als dat ze met elkaar tot de oplossing kwamen.

Het was super tof om die kinderen van afstand daarmee aan het werk te zien. Ieder zijn eigen ‘boekenkast’ en ‘informatieplekjes’ en toch samen puzzelen.

Los daarvan belt de Mini ook geregeld met familie in Nederland en in het buitenland. Met oma om de hoek wordt via de webcam gehaakt. Zeker niet zo leuk als samen op de bank zitten, maar beter dan helemaal niets.

Zolang iedereen gezond blijft is deze ‘lockdown’ het waard, maar ook wij hunkeren weer naar ‘onze groep’ om leuke dingen met elkaar te doen, zoals dit. 

 

 

 

Thuiswerken combineren met onderwijs op afstand

Thuiswerken combineren met onderwijs op afstand

In deze Corona-tijd gaan je kinderen niet naar school en is de kans groot dat jezelf ook thuis moet werken. Hoe krijg je dat gecombineerd op een manier dat je kinderen wat leren en jij ook nog aan je werk toekomt?

Een dag duurt 24 uur en je kan nergens naartoe, dus gebruik die 24 uur zo goed als je kunt. Laat oude ritmes die veelal opgelegd zijn door externe verplichtingen los en kijk van afstand naar die dag: wanneer worden je kinderen wakker en wie heeft welke faciliteiten (computers, stilteruimtes, etc) nodig? Je kinderen hoeven nergens op een vaste tijd te zijn, dus laat ze uitslapen. *

Als er twee ouders in het gezin zijn, spreek dan met elkaar af wie wat wanneer doet. Maak afspraken over wie de kinderen op welk moment van de dag aan kunnen spreken, cq. om hulp kunnen vragen. Kijk goed naar elkaars specialiteiten. Onderwijs is één term, maar kun je natuurlijk prima opdelen: de ene ouder taal, de ander rekenen, etc.

Voorbereiden is het halve werk. Gebruik de avond om onderwijswerk voor de volgende dag voor te bereiden en zaken klaar te zetten. Wil je samen een bordspel spelen, lees de spelregels dan de avond van te voren door, zodat je volgende dag met elkaar direct aan de slag kunt en je niet hoeft te worstelen met de regels.

Als je werk aan je vreet, zorg dan dat het belangrijkste af is voordat je kinderen uit bed komen. Het werkt voor mij het beste wanneer ik voordat de mini wakker wordt de spoedeisende zaken van mijn werk afmaak. Dan heb ik de rest van de dag mentaal rust en kan ik me met haar bemoeien wanneer ze me nodig heeft. Daaromheen doe ik dan de rest van mijn werk, soms ‘a avonds laat.

Kinderen willen graag op gang geholpen worden. Zorg voor een routine die hierbij helpt. Bij ons werkt het goed als we eerst met elkaar ontbijt maken, dan ontbijten en dan aan haar dag beginnen. Ze heeft vaak zelf een idee wat ze wil doen, in deze tijd mogelijk verplichtingen met derden via videoconferencing (etc), dus zo plannen we dag met elkaar. Ze bewaakt dat dan verder zelf.

Sport tussendoor met elkaar! Je kunt de tuin in of een ommetje maken. Hanteer die 2 meter afstand tot derden, maar ga samen sporten. Als je kinderen heel veel energie hebben, dan kun je ook eerst gaan sporten of wandelen en daarna helpen met het onderwijs.

Laat je kinderen online met elkaar spelen. Wij gebruiken daarbij veel fysieke spullen, dus samen iets maken (elk in zijn eigen huis) of samen op de trampoline, etc, maar ook wel Minecraft en andere platformen. Als ze daarin samenwerken kun jij wellicht wat zaken afwerken waarvoor je een minder diep hoeft te concentreren.

*  Ik hoor je nu zeggen: “Ja, maar de school eist dat we om <vul tijd in> online zijn.” De school mag dat niet eisen, want dat is inbreuk op je privacy. Iedere advocaat kan daar een pittig briefje voor maar school schrijven als ze niet voor rede vatbaar zijn. Jij hebt niet om deze situatie gevraagd en de kinderen zijn thuis buiten jouw directe invloed. De school moet het derhalve doen met wat jij wilt of kunt faciliteren en kan en mag niet eisen dat je als volledig stand-in docent oppasser gaat spelen. Dat de overheid qua regelgeving nooit in afstandsonderwijs en flexischooling heeft voorzien is niet jouw probleem.

Tips om school thuis makkelijker en leuker te maken

Tips om school thuis makkelijker en leuker te maken

Naar aanleiding van mijn optreden bij EenVandaag kreeg ik veel vragen over praktische tips om onderwijs leuker of toegankelijker te maken. Daar gaat deze blog over.

Vooraf een paar aandachtspunten om één en ander in perspectief te zetten.

  • Maatwerk: je bent nu veelal alleen met je kind of een paar kinderen en je kent ze beter dan wie dan ook. Je weet waar ze van houden en welk vuurtje er in ze brand.  De school moet honderden (of duizenden) kinderen van kennis voorzien en gebruikt dus generieke werkbladen met variatie in tijd en moment, maar jij kunt totaal maatwerk bieden, dus doe dat.
  • In de zeven uur dat kinderen op school zitten, krijgen ze ca. 100 minuten onderwijs. Dat heb ik niet berekend, maar zijn cijfers van docenten en ex-docenten. 5 x 100 minuten is 500 minuten. Jij hebt 7 dagen om die tijd te besteden en kunt maatwerk bieden dus bent veel efficiënter dan zo’n school. Als je iedere dag van de week (7 dagen) dus 75 minuten per dag onderwijs doet, dan maakt je kind veel grotere stappen and dat hij op school doet.
  • Integreer onderwijs in je dagelijks leven. Je kind is thuis en dat is geen school. Maar leren doen kinderen ook buiten de school en dat weet je zelf ook wel. De school was er immers niet bij toen je kind leerde lopen en dat is één van de moeilijkste dingen om onder te knie te krijgen. Je hoefde je kind ook niet te stimuleren om te gaan lopen. Je moest hem eerder afremmen, want hij wilde lopen. Dat noemen we intrinsieke motivatie en dat moet je niet afremmen, maar stimuleren.
  • Als je met je kind bezig bent, dan ben je met je kind bezig en dus niet met je telefoon, Facebook of Instagram. Leg dat ding weg en zet die alerts uit. Je wil zelf graag serieus genomen worden, dus je kind ook.

Dan de laagdrempelige tips.

  1. Jij kunt maatwerk doen, dus gebruik speelgoed dat je kind leuk vindt en ga mee in zijn belevingswereld. Het concept van tafels leer je bijvoorbeeld met knuffels, klei of lego. Je kunt ook seizoensproducten gebruiken en het zo koppelen aan de natuur (bv. herfstbladeren) of feestdagen (bv. paaseieren).
  2. Beantwoord vragen van je kinderen met vragen en niet met antwoorden. Stimuleer het zelf nadenken, leer ze analyseren. Maak daar tijd voor.
  3. Leven is leren. Laat je kind leren waar hij wil en maak daar tijd en ruimte voor, dus zeker ook in de woonkamer want daar breng je over het algemeen samen de meeste tijd door. Die ruimte heet immers niet voor niets ‘woonkamer’.
  4. Zet leermiddelen in het zicht. Stop ze niet weg in een kast. Potten potloden en kwasten staat gezellig, maar inspireert ook enorm om ‘even te gaan zitten tekenen’. Geldt ook voor muziekinstrumenten, boeken, tijdschriften, gereedschap, etc.
  5. Wees je er bewust van dat je kind je kopieert. Als je zelf NOOIT een boek leest, dan kun je niet van je kind verwachten dat hij dat wel gaat doen omdat school dat eist. Zo werkt het niet. Een kind gaat lezen als hij jou ziet lezen.
  6. Onderwijs zit overal. Ruim met je kind de vaatwasser in en laat het jonge mens uitleggen hoe je die op de beste manier kunt inruimen, zodat je in één keer de meeste vuile vaat schoon kunt maken. Maak foto’s van het resultaat vooraf, zodat je weet hoe hij is ingepakt en hoe vuil de vaat is. Ga dat niet corrigeren, maar zet die machine aan en controleer samen het resultaat. Probeer het daarna op een andere manier en vergelijk de foto’s. Vraag dat jonge mensen naar zijn conclusie.
  7. Vanaf de geboorte wil de mens ontdekken. Denk maar terug aan die tijd dat je kind die hulpeloze worm was in je draagdoek of die wieg en zie die ogen van verbazing weer voor je. Dat rondkijken van die muppet, alles intensief in zich opnemend. Later alles willen vasthouden, om dingen te laten vallen of te gooien. En alles willen proeven. Dat is de ontdekkingsgeest die in ieder mens zit en wat ons onderscheid van andere dieren. Stimuleer dat ontdekken, dus zeg ja en help mee. Doe het samen!
  8. Je bent de hele dag thuis ivm. Corona. Ga samen die boekenkast opruimen. Leg de grote boeken in stapels van 6, de pockets in stapels van 4 en hele grote boeken in stapels van 2. Tel daarna het aantal stapels, hoewel boeken heb je eigenlijk per soort? En voilà: tafels.
  9. Herhalen, herhalen, herhalen. Ja, je moet herhalen. Maar als een kind een blad sommen niet leuk vindt, dan wordt het lastig om het dat een tweede keer te laten doen. Ga op een andere manier sommen maken. Wat vind je kind wel leuk? De mijne is gek op zeehonden, dus in het begin rekenden we met zeehonden (zie foto end it is een tiende van de collectie).
  10. Ieder mens is een gewoontedier, maar dat wil niet zeggen dat de emoties en energie altijd op hetzelfde moment van de dag dezelfde lading hebben. Je kunt dus wel iedere dag om 9.30 uur sommen willen maken, maar als de energie en de wil er niet is, dan heb je een vervelende sfeer (en dat zeg ik dan heel netjes). Overleg met je kind hoe en wanneer je samen die 75 minuten gaat invullen.
    Begin dat overleg door je kind te vragen hoe hij dat voor de komende week ziet, zodat hij voor zichzelf impliciet iets van een richtlijn bepaalt en ga daar met elkaar over praten, waarbij de mening van je kind het uitgangspunt is die je kunt finetunen of kunt laden, maar niet moet blokkeren of afkappen.
    In de huidige zap-cultuur is 75 minuten aan één stuk een eeuwigheid. Laat je kind ze opdelen: 3 x 25 minuten of 5 x een kwartier. Of liever 15 x 5 minuten? Laten bedenken en zelf laten invullen en dan zul je zien dat die 75 minuten ruimschoots overschreden wordt.

Tot slot de allerbelangrijkste: je kind is gelijkwaardig aan jou. Behandel zijn tijd, zijn werkplek en zijn mening vanuit dat uitgangspunt. Overleggen doe je met argumenten en als ouder moet je de flexibiliteit hebben om mee te bewegen in de soms wat botte en vierkante benadering van je jonge lerende mens. Een autoritaire houding werkt vaak averechts, is het niet nu dan later.

Meer tips van me op YouTube:

Meer tips van me bij EenVandaag:

Zo combineer je thuiswerk met thuisschool 

Zo combineer je thuiswerk met thuisschool 

Je komt hier vast terecht omdat je op zoek bent naar informatie over thuisonderwijs of onderwijs thuis.

De combinatie van thuiswerken en je kinderen thuis onderwijs bieden valt niet altijd mee. Je bent er nu al een tijd mee bezig en vast hier en daar tegen muren aangelopen. Onderstaand de belangrijkste tips op basis van jarenlange ervaring als thuisonderwijzer in een setting met twee werkende ouders. 

Laat dat oude ritme los

Je dagelijks ritme werd voorheen vooral bepaald door externe factoren zoals de tijd waarop je kinderen op school moesten zijn en wanneer je op kantoor verwacht werd. Dat is allemaal weg. Je ritme nu wordt bepaald door de beschikbaarheid van faciliteiten thuis en diverse behoeften en (online) verplichtingen van je gezinsleden. 

Laat dat oude ritme los en omarm de nieuwe mogelijkheden. Je hebt 24 uur in een dag en 7 dagen per week om je werk, je huishouden en je onderwijs te organiseren en het met elkaar leuk te hebben. Maak daar optimaal gebruik van. 

Laat je kinderen uitslapen

Geef je kinderen de ruimte en laat ze uitslapen. Er is niemand die op ze wacht! Maak met elkaar een grove dagplanning met daarin momenten waarop ze aan hun schoolwerk werken. Plan voor jezelf die tijd in, zodat je er voor je kinderen kunt zijn, ze kunt helpen of het samen kunt doen. 

Zet tijdens die onderwijstijd je telefoon uit en alle signalering op stil. Dat ding leidt af, haalt je uit het moment en dat irriteert je kind waardoor thuis leren niet leuk is. Wees er voor je kind en doe het twee uur op een dag zonder die telefoon. 

Ja dat lees je goed: een onderwijsdag kost jou maximaal twee uur. Docenten rekenen her en der voor dat kinderen op de basisschool overdag effectief 100 minuten onderwijs krijgen. Dat is dus 500 minuten per week. Daar heb je 7 dagen. Dus dat lukt altijd. 

Voor middelbaar onderwijs is de effectieve begeleiding door docenten ook zo’n 100 minuten per dag en een deel daarvan, het kenniscomponent, wordt op afstand ingevuld door scholen. Als ouder ben je verantwoordelijk voor de motivatie, inspiratie en de faciliteiten. Lijkt me ook haalbaar, want je kent je kind als geen ander.

Plan je dag slim

Gebruik de tijd dat je kinderen slapen voor je werk en werk de belangrijkste zaken af of bereid ze voor. Je kunt die klant misschien niet om 7.45 uur bellen, maar je kunt het gesprek wel op dat moment voorbereiden. 

Ik zeg daar dat je die klant niet zo vroeg kunt bellen, maar is dat wel zo? Iedereen zit in hetzelfde schuitje en misschien komt het die relatie wel heel goed uit wanneer je hem heel vroeg in de ochtend of laat op de avond belt. Je kunt het altijd vragen! 

Wat is drie maanden op een leven lang leren? 

Volg voor het onderwijs de interesse van je kinderen en niet de opdrachten van de school. Je kind is thuis en jij bent ouder. Die veilige omgeving moet je voor je kind overeind houden. Dat is het belangrijkste dat er is. Probeer (een deel van) die opdrachten van school in de interesses te verwerken en als dat niet lukt dan meld je het de school als een gegeven. Ga thuis geen ruzie maken. 

Deze tijd gaat de geschiedenisboeken in. Later kijkt iedereen hier op terug en het is zaak dan daar een super goed gevoel bij te hebben en daar kun jij nu voor zorgen. Wat is nou drie maanden op een leven lang leren? 

Maak plezier!

In de tweede wereldoorlog miste een hele generatie 5 jaar school en toch bouwden onze ouders en grootouders deze geweldige samenleving. Heb vertrouwen in elkaar en maak er gewoon de allerbeste en allerleukste tijd van.