Naar zijn hemelse vader
Vrolijk en optimistisch was Johan, tot en met zijn laatste aardse moment. In hart, hoofd en ziel druk over zijn vrouw en kinderen. Hij maakte zich zorgen over ontwikkelingen in de samenleving. De toenemende paranoia en dubbele agenda’s bij de overheid. In gesprekken was hij tot het allerlaatste moment kritisch, maar over zijn eigen situatie altijd positief.
Nog een maand of 5
Dat was een ruw ontwaken. Met een pijntje naar een ziekenhuis en na een reeks onderzoeken thuis komen met die boodschap.
Hij zat bij mij aan de keukentafel, zoals hij wel vaker zat: “Dat is wat het is. Ik kan het misschien rekken, maar niet ontlopen. Ik ga er met de familie en vrienden hier van maken wat ik nog kan en dan naar de Hemel.”
Het werden er ruim 8. Johan was 45 jaar oud.
Groei
In de ruim 15 jaar dat ik Johan kende sprak ik vaak met hem over het leven. Hij beleefde dat vanuit zijn Christelijke levensovertuiging, ik zit er holistisch in. We waren het lang niet altijd eens en daar konden we best fel over discussiëren.
Uiteindelijk leerden we van elkaar en groeiden we. Ieder op onze eigen manier. We trokken elkaar uit de dalen waar we onafhankelijk van elkaar in terecht kwamen.
Jarig
Tijdens de 2e lockdown rondde ik mijn 50e levensjaar af. Ik vier zelden een verjaardag met veel mensen en dit jaar werd ik daarbij geholpen door regelgeving. Johan was er wel en we hadden een geweldige avond.
Toen hij vertrok gaf hij me een goede raad: “Ga weer dingen maken. Dat vind je leuk en kap gewoon met al dat andere gedoe. Zorg dat je vrolijk blijft.”
Tot zijn laatste adem liet hij zien hoe je dat doet.